13 czerwca 2025 r. wspólnota Ejszyska zebrała się pod krzyżem na ulicy Raduńskiej. Z tego miejsca w czerwcu 1941 r. wyruszyły ciężarówki, niszcząc rodziny, łamiąc przeznaczenie i tratując ludzkość. Nasi rodacy, trafiając donikąd, musieli przetrwać w trudnych warunkach. Niektórzy nie przeżyli, nie wrócili i nigdy już nie zobaczyli swoich bliskich ani swoich domów.

W uroczystości uczestniczyli: Wicemer rejonu solecznickiego Waldemar Sliżewski, członkowie Rady Rejonu Solecznickiego, starosta Ejszyszek Miroslaw Bogdiun, Proboszcz Parafii Ejszyskiej ks. Wiktor Bogdziewicz, dyrektorzy instytucji i szkół, pracownicy, studenci Uniwersytetu Trzeciego Wieku, młodzież i nauczyciele Gimnazjum w Ejszyszkach, Gimnazjum S. Rapolionisa w Ejszyszkach, Gimnazjum A. Krepštul w Butrymańcach, Gimnazjum L. Narbuta w Koleśnikach i Szkoła Podstawowa w Podborzu.

Zwracając się do uczestników uroczystości, wicemer Waldemar Sliżevski podkreślił, że obchody Dnia Żałoby i Nadziei są moralnym obowiązkiem współczesnego pokolenia.

Proboszcz parafii w Ejszyszkach, ks. Wiktor Bogdziewicz, zaprosił wszystkich do wspólnej modlitwy o spokój dusz osób zmarłych na wygnaniu.

Viktorija Babkina, uczennica Gimnazjum im. S. Rapolionisa w Ejszyszkach, przeczytała wspomnienia wygnanej Ireny Valaitytė-Špakauskienė o dzieciństwie na Syberii, a Albert Uczkuronis, uczeń Gimnazjum w Ejszyszkach, przeczytał wiersz Łukasza Krzanowskiego „Anioły syberyjskie”. Słowa z ust uczniów mówiły o ciągłym strachu, zimnie, głodzie i śmierci, ale także o nadziei i wierze w Boga.

Na zakończenie uroczystości pod pomnikiem złożono kwiaty i zapalono znicze.